Mia vojo al Esperanto al Luminesk5 en Nördlingen.

En mia klopodo teni min mense taŭga kiel nevidanta homo emeritiĝinte, mi ekkonis la planitan lingvon Esperanto. Mia unua kontakto kun la lingvo Esperanto estis fine de 2014 en la regiona Esperanto-grupo en Leer en norda Germanio. La interreto kun ĝiaj multaj eblecoj kaj la persona helpa kontakto kun esperantistoj baldaŭ alportis min al nivelo, de kiu mi povus daŭre lerni sendepende. Do fine de 2015, kiel vide malhelpita homo, mi kuraĝis partopreni la Luminesk1-Esperanto-Semajnon en Nideggen. Mi sentis varme bonvenon de la organizantoj kaj de la partoprenantaj esperantistoj. La varia kaj postulema programo de eventoj instigis min partopreni la pliajn ĉiujarajn Luminesk-Esperanto-semajnojn en Kleve, Haltern am See kaj en Königswinter. Per la "paroliga rondo" kaj pere de "Praktiki" mi disvolviĝis al "Progressanto". En julio 2019 mi vojaĝis kun Andreas el Duisburg, mia helpema vidinda kunulo, tra Pollando kaj la Baltaj Ŝtatoj al Finnlando al la "universala kongreso" (UK) kaj la "internatia kongreso blindaj esperantistoj" (IKBE) en Lahti. Ni ankaŭ vizitis regionajn Esperanto-grupojn, la Esperanto-stacion Vasoviavento, kaj pasigis la nokton en Byalistock-sinagogo dum nia individua vojaĝo per publika transporto.

De la 28a de decembro 2019 ĝis la 3a de januaro 2020 la Esperanto-semajno Luminesk5 okazis en Nördlingen en suda Germanio kiel malgranda datreveno. Ĉirkaŭ 60 partoprenantoj el ĉirkaŭ 12 landoj spertis la novan jaron per pontolingvo en "Esperantujo". Iuj partoprenantoj havis tre longajn alvenojn, kelkfoje per noktaj restadoj, ĝis ili fine atingis la Jufa Hotelon en Nördlingen. La programo Luminesk5 denove estis tiel alloga kaj ekvilibra, ke ŝajnas pravigi ĉi tiun penadon por la partoprenantoj. Ĉi tio inkluzivis multajn altkvalitajn prelegojn kaj informajn prelegojn pri temoj de politiko, komerco, IT, astrofiziko kaj socio. Estis kuirartaj trejnadoj kun kvizoj, krimludoj kun partopreno de aŭdienco, paroliga rondo, libroservo, kantado kaj danca trejnado, kaj ankaŭ eksursoj kaj kulturaj ofertoj. Ankaŭ la venera vintrauniversitato denove partoprenis kaj klarigis la altkvalitajn normojn de la semajno Luminesk. Vespere estis "Gufujo" en la teoĉambro, amuza distra programo kun anekdotoj, fabelo legado kaj multe pli. Aliaj sidis kune en malgrandaj grupoj kaj viglaj konversacioj pri kafo, biero aŭ vino.

Post la riĉa novjara vespermanĝo, oni montris la ripetitan "Poloneso Dancado". Poste la novjara festo kun muziko de la diskisto Rob kaj danco okazis en festa tualetejo ĝis ĉirkaŭ la 3-a matene.

La novjara promenado kondukis al la malnova urbo Nördlingen. La preskaŭ tute konservita urbomuro ĉirkaŭ la malnova urbocentro ekde la mezepoko, kiun promenis multaj esperantistoj, estis impresa.

Taga vojaĝo veturigis nin trajne al la Limo-Muzeo kaj la Esperanto-biblioteko en Aalen. Pli ol 26.000 Esperanto-libroj estas konservataj tie. Inter ili estas ankaŭ Esperanto-libroj en Braille. La franca piano kaj voĉa artisto Giyome alvenis por koncerta vespero sen sia dueto-partnero Melono. Pro la situacio de striko en Francio, Melono bedaŭrinde venis nur al Parizo per trajno.

La varma komunumo kun la esperantistoj el ĉirkaŭ 12 landoj kaj la alloga trejnadprogramo ĉe Luminesk5 vivas internacian komprenon kaj estas unu el miaj plej impresaj kaj daŭripovaj spertoj kun la neŭtrala lingvo Esperanto. Ni ŝatus esprimon danki Andreas Diemel kun la organiza teamo kaj la multaj prelegantoj, ĉar ili denove ofertis bonegan programan semajnon. La 3an de januaro 2020, la adiaŭo de multaj partoprenantoj estis "gxis poste en Esperantujo", kiu tradukiĝas al "Esperantujo", kiu povas esti ie ajn en la mondo, kie esperantistoj kuniĝas, ĝis poste, en la bela, imaginara lando de esperantistoj.